Czym jest agresja – informacje ogólneNa myśl o słowie agresja, pojawiają się nam z pewnością takie skojarzenia jak krzyk czy bójka. Jak jednak to zagadnienie określają naukowcy? Wg Rudolfa Mandla agresja jest aspołecznym sposobem zachowania się wynikającym z wrogich tendencji i chęci szkodzenia innym lub niszczenia. Inni, jak U. Bronfenbrenner czy H. N. Ricciuti, traktują ją jako pewne działanie, myśl lub impuls, którego celem jest wyrządzenie krzywdy fizycznej lub psychicznej, realnej lub symbolicznej, określonej osobie bądź jej reprezentantowi. Ogólnie możemy powiedzieć, że jest ona zachowaniem zarówno skierowanym przeciwko osobom, przedmiotom, jak i przeciwko sobie. W tym ostatnim przypadku mamy do czynienia z jesteśmy agresywni?Istnieje wiele teorii na ten temat, dlaczego jesteśmy agresywni. Jedna z nich to teoria instynktu, która jest utrzymana w nurcie biologicznym a jej autorami są Zygmunt Freud i Konrad Lorenz. Według nich genezą jest instynkt walki, jest on wrodzony, potrzebny do utrzymania gatunku, rozładowania energii. J. Dollard i H. N. Miller z kolei stworzyli teorię frustracji. Ta ostatnia według nich to stan, gdy na drodze do realizacji celu człowiek napotyka przeszkody. Autorzy zaznaczają jednak, że nie każda frustracja prowadzi do agresji (mogą równie dobrze wystąpić takie zaburzenia psychiczne jak: wycofanie, nadmierne jedzenie, uzależnienia czy zaburzenia psychosomatyczne). Kolejną teorią jest stworzona przez A. Bandurę i R. H. Waltersa teoria uczenia się. Według nich agresywne postępowanie jest wyuczone. Gdy otrzymujemy za nienagrodę – narasta. Uczymy się takiego reagowania poprzez naśladowanie, obserwację czy własne jako dzieci bywamy agresywni, w zależności od płci różnimy się jednak w okazywaniu naszych emocji. Choć w wieku 2 lat zarówno u dziewcząt jak i u chłopców występują takie objawy jak płacz, krzyk czy bicie, to już w wieku 3 lat pojawia się pewne zróżnicowanie form agresji. Dziewczynki bowiem częściej krzyczą, hałasują, pojawia się agresja werbalna. Chłopcy z kolei częściej biją, pojawia się agresja fizyczna. Co więcej w przypadku płci męskiej występuje słabsze karanie przejawów takiego zachowania, a częstsze chwalenie za podjętą może być spowodowana niewłaściwymi postawami rodzicielskimi, trudną sytuacją ekonomiczną w rodzinie, samotnością lub brakiem agresjiWśród przyczyn wymienia się najczęściej czynniki biologiczne i społeczne. Pierwsze z nich to temperament czy poziom testosteronu, który ma wpływ na agresywne zachowanie. Drugie z kolei to na przykład sytuacje, w których zostaniemy przez kogoś sprowokowani, jesteśmy pobudzeni emocjonalnie czy obserwujemy przemoc w środkach masowego przekazu. Agresja tzw. patologiczna może mieć również podłoże w procesach chorobowych zachodzących ośrodkowym układzie nerwowy (u dzieci z nadpobudliwością, padaczką, upośledzonych umysłowo czy u dorosłych np. z osobowością nieprawidłową).Jeżeli chodzi o autoagresję, jej dokładnych przyczyn nie poznano. Przypuszcza się, że najczęstszą przyczyną mogą być kwestie emocjonalne, nieprzyjemne dla pacjenta, który swoim zachowaniem chce odwrócić od nich swoją uwagę. Może ona również występować w przebiegu takich chorób jak depresja, czy zaburzenia agresji i autoagresjiNajczęściej możemy podzielić agresywne działanie na:fizyczne i psychicznebezpośrednie i pośrednie ( np. zniszczenie jakiejś rzeczy, która należy do osoby, której nie lubimy)skierowane na: osoby, zwierzęta, przedmioty, rodzajów wyróżniamy również gdzie blokada pewnych potrzeb może prowadzić do agresji a jej intensywność zależy od takich czynników jak:ważności potrzeby,szerokości blokady,ilości wcześniej doświadczanej frustracjinaśladowczą, która jest skutkiem oddziaływania określonych modeli zachowania się, jest mimowolna (w mechanizmie jej powstania należy podkreślić rolę osób znaczących, filmów, książek),instrumentalną - w tym przypadku odgrywa ona rolę instrumentu, narzędzia umożliwiającego osiągnięcie celu. Zwycięstwo jest wzmocnieniem, porażka z kolei może wygaszać agresję. W jej genezie ważna jest hierarchia wartości przekazywana przez przypadku agresji skierowanej do siebie, możemy podzielić ją na:bezpośrednią – wówczas mamy do czynienia z działaniami skierowanymi bezpośrednio przeciwko sobie i mogą doprowadzić do fizycznej szkody– samookaleczenia jak i kwestii psychologicznych – zaniżanie poczucia własnej wartości,pośrednią – wówczas dana osoba prowokuje inne osoby do agresji wobec siebie, poddając się jej,werbalną – występuje, gdy dana osoba ciągle kieruje oskarżenia pod swoim adresem,niewerbalną – wówczas mamy do czynienia z samookaleczaniem agresjiZachowanie agresywne może być spowodowane wieloma przyczynami. Możemy mieć do czynienia z krzykiem, obwinianiem innych, niszczeniem przedmiotów należących do innych osób czy wyrządzeniem krzywdy fizycznej innej osobie. U dzieci często występują takie objawy jak gryzienie, kopanie, plucie czy również krzyk jako forma protestu np. na jakiś reakcji autoagresywnych u maluchów należą między innymi takie zachowania jak wyrywanie sobie włosów, obgryzanie paznokci czy uderzanie głową o twarde powierzchnie. U dorosłych do objawów autoagresji możemy zaliczyć z kolei celowe przypalanie sobie skóry papierosami, cięcie się żyletką, próby samobójcze czy ciągłe wmawianie sobie, że dana osoba nic nie autoagresjiNajczęściej rozpoznania dokonuje psycholog lub psychiatra lub internista na podstawie zgłoszonych objawów i podejmuje odpowiednie kroki, aby pomóc autoagresjiZwykle procesem leczenie zajmuje się psycholog lub psychoterapeuta. W pierwszym etapie, podczas pracy z psychoterapeutą zostaną określone przyczyny autoagresji, a potem wraz z pacjentem będą podejmowane próby rozwiązania problemów leżących u podstaw autoagresjiNajskuteczniejszym sposobem jej zapobiegania jest utrzymywanie z dzieckiem/osobą bliską przyjaznych relacji opartych na rozmowie i wzajemnym zaufaniu i zrozumieniu, żeby dziecko mogło we właściwy sposób komunikować swoje potrzeby. Te czynniki pomogą zapobiec wystąpieniu kolejnych przejawów autoagresywnych reakcji, ponieważ dana osoba nie będzie czuła się osamotniona i zostawiona sama sobie z nurtującymi ją problemami. Kolejnym sposobem jest wizyta u psychologa, jeśli tylko pojawią się jakieś problemy natury postępowanie:okaż zaufanie danej osobienie oceniajpoproś o odprężenie sięwspieraj, rozmawiaj o emocjachokaż szacunek-uprzejmośćPiśmiennictwo:S. Grochmala, „Rehabilitacja w chorobach układu nerwowego”, Wyd. PZWL, Warszawa 1986 s. 93A Hopkins, R. Appleton, „ Medycyna i fakty Padaczka”, i S-ka,Warszawa 1999, s. 147A. Hulek, „Pedagogika rewalidacyjna”, Wyd. PWN, Warszawa 1988, s.. Michałowicz, „Padaczka i inne stany napadowe u dzieci”, Wyd. PZWL,Warszawa 2001, s. 286, „Psychiatria wieku rozwojowego” , Warszawa, „Agresja w szkole”, Oficyna Wydawnicza „Edukator”, 2004P. E. M. Smith, Wallace „Padaczka”, Ośrodek wydawniczy „Augusta”,Bielsko- Biała 2003, się więcej:

Rola neuroprzekaźników Od dawna szukano odpowiedzi na pytanie: skąd się biorą zachowania agresywne, co je determinuje i jak z nimi postępować. Nauka dostarcza wielu argumentów przemawiających za biologicznym uwarunkowaniem agresji. W zachowaniu agresywnym są zaangażowane specyficzne podtypy receptorów oraz neuroprzekaźniki, takie jak: serotonina, dopamina oraz kwas γ-aminomasłowy. Interakcja serotoniny z innymi systemami oraz układem zwrotnym serotoniny, dopaminy, kwasu gamma-aminomasłowego oraz takich peptydów, jak: opioidy, wazopresyna, oksytocyna, jest istotna w kontroli zachowań agresywnych (Miczek i in., 2002). Jak poziom serotoniny wpływa na agresywność? Związek pomiędzy zachowaniami agresywnymi a poziomem serotoniny nie jest prosty. Dogmatem pomiędzy serotoniną a agresją podanym przez Oliviera i Oorschota (2005) jest hamowanie agresji przez serotoninę. Podkreślają oni (powołując się na badania Coccaro, 1989), że agresja ofensywna jest pozytywnie związana z aktywnością serotoninergiczną, odwrotna relacja zaś istnieje pomiędzy aktywnością serotoninergiczną a impulsywną agresją o charakterze przemocowym. Lewis (2002) podaje korelację pomiędzy wysokim poziomem serotoniny we krwi a agresywnością, zaś Goveasa i współpracownicy (2004) wykazali odwrotną korelację pomiędzy agresją a poziomem serotoniny we krwi u osób z zaburzeniami osobowości, co według autorów może odzwierciedlać podobną zmianę w centralnym systemie serotoninergicznym. Goveasa i współpracownicy (2004) podają również istnienie pozytywnej korelacji pomiędzy agresywnością jako cechą (wysoką lub niską) a stężeniem serotoniny i kwasem 5-hydroksyindolooctowym w płynie mózgowo-rdzeniowym. Badania genetyczne nad polimorfizmem genu hydroksylazy tryptofanowej (Asberg, Forslund, 2000) dowiodły, że poziom metabolitu serotoniny − kwasu 5-hydroksyindolooctowego (5-HIAA) w płynie mózgowo-rdzeniowym jest niższy u przestępców. Badania kliniczne u pacjentów z zaburzeniami osobowości (Bond, 2005) wykazały skuteczność leków antydepresyjnych podnoszących poziom serotoniny na redukcję drażliwości i agresji impulsywnej. Według Lewisa (2002), poziom serotoniny może być wskaźnikiem każdego rodzaju psychopatologii, która nieraz jest wyrażana przez agresywność. Poziom serotoniny a samookaleczenia Ważnym aspektem zachowań agresywnych są samouszkodzenia. Oqendo i Mann (2001) wykazali, że napięcie serotoninergiczne również wydaje się mieć wpływ na dokonywanie samookaleczeń. Goveasa i współpracownicy (2004) zaznaczają, że zachowania suicydalne są powiązane z niskim funkcjonowaniem serotoninergicznym. Wint i Shapira (2004) uważają, że aktywność opioidów i dopaminy wpływa pobudzająco na biologiczny układ nagrody, który wzmacnia zachowania o charakterze autoagresji. Zobacz też: Serotonina - sługa dwóch panów „Model mysi” W ostatnim czasie badania nad biologią agresji intensywnie się rozwijają. Istnieje tzw. model mysi – u samców myszy pozbawionych genu oksydazy monoamin A występuje między innymi zwiększony poziom agresji. Przeprowadzone badania u ludzi wykazują korelację zachowań antyspołecznych z wariantami tego samego genu ze zmniejszeniem stężenia tego enzymu (Bartnik, 2004). Nelson i Chiavegatto (2001) wykazali w swoich badaniach, że niedobór monoaminooksydazy typu A (MAOA) powodował mutację punktową genu kodującego korelującego z agresją impulsywną u kilku mężczyzn z rodziny holenderskiej. Czy agresja jest dziedziczna? Kolejnym ważnym aspektem w rozważaniach nad zachowaniami agresywnymi jest udział czynników genetycznych w stałości/zmienności tych zachowań. Argumentami przemawiającymi za genetycznym uwarunkowaniem zachowań agresywnych są duża stałość tych zachowań w trakcie życia pomimo zmieniających się warunków sytuacyjnych oraz wczesne pojawienie się różnic indywidualnych w poziomie agresywności (Wojciszke, 2002). Tego samego zdania jest Krahne (2006), zaznaczając, że różnice indywidualne w agresji pozostają zasadniczo trwałe od dzieciństwa do wczesnej dorosłości. Jednak niewielka, lecz znacząca grupa agresywnych dzieci traci z wiekiem tę cechę, natomiast u innych występuje późny przypływ agresywności bez wcześniejszego okazywania zachowań agresywnych. W badaniach Beijsterveldta (2003) znajdujemy potwierdzenie na podłoże genetyczne zachowań agresywnych – ma one większe znaczenie u chłopców, u dziewcząt zaś ważniejsze w rozwoju zachowań agresywnych były wpływy środowiskowe. Średnio czynniki genetyczne wyjaśniają 65% stałość zachowań agresywnych (odpowiednio 50% dla dzieci w wieku 3−7 lat oraz 91% dla dzieci w wieku 10−12 lat). Zmiany w mózgu W badaniach dotyczących agresji istotna jest aktywność struktur mózgu. Rohlfs, Ramírez (2006) wykazali, że ze złością i agresją związana jest lewostronna przedczołowa aktywność. U osób po próbie samobójczej istnieje funkcjonalna niewydolność prawej półkuli kompensowana przez przesunięcie procesów informacyjnych do lewej półkuli. To odkrycie sugeruje istnienie korelacji pomiędzy asymetrią mózgu a agresją. Przerwanie połączenia kora przedczołowa – hipokamp może w rezultacie powodować wzrost impulsywności, odhamowanie, brak dyscypliny oraz zachowania antyspołeczne. Zobacz też: Jak się objawia autoagresja? Fragment pochodzi z książki Psychopatologia okresu dorastania Wioletty Radziwiłłowicz i Anity Sumiły (wydawnictwo Impuls, Kraków 2006). Publikacja za zgodą wydawcy. Bibliografia dostępna u redakcji. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

. Co jest celem rotacji varimax? 2. Co jest przyporządkowane każdej wartości zmiennej w histogramie skumulowanym? 3. Co należy obliczyć, aby określić siłę wpływu manipulacji eksperymentalnej w analizie wariancji? 4. Co oznacza pojęcie estymator efektywny? 5. Co oznacza wartość współczynnika tolerancji w analizie regresji bliska 1? 6. Co to jest macierz rotowanych składowych? 7. Czego odpowiednikiem jest test Friedmana? 8. Do czego służy metoda najmniejszych kwadratów? 9. Do czego służy miara K-M-O? 10. Jak nazywają się zmienne losowe które mogą przyjmować wartości z nieskończonego zbioru? 11. Jaka jest relacja pomiędzy wariancją całkowitą przed i po redukcji wymiarów w analizie czynnikowej? 12. Jaki się oblicza stopnie swobody dla wariancji wewnątrzgrupowej w jednoczynnikowej analizie wariancji? (n – liczba pomiarów, k – liczba grup)? 13. Jaki test służy do sprawdzania hipotez o istotności kontrastów? 14. Jakich nazw używa się na określenie błędu polegający na odrzuceniu hipotezy zerowej wtedy, gdy jest ona w rzeczywistości prawdziwa? 15. Jakie jest podstawowe kryterium odrzucania hipotezy zerowej ustalone przez Ronalda Fishera? 16. Jakie są parametry rozkładu F? 17. Jakiego testu należy użyć by stwierdzić, czy liczebności odpowiedzi z różnych kategorii są od siebie niezależne 18. Od czego zależy wielkość sumy kwadratów? 19. Przy pomocy jakiej analizy zweryfikujesz następujące pytanie badawcze: Badacz chciał sprawdzić czy różne alkohole wpływają na poziom agresji badanych. Badani zostali podzieleni na grupy w których serwowano: wino, piwo lub wódkę, a następnie przy pomocy kwestionariusza mierzono poziom agresywności. 20. W jakim punkcie linia regresji przetnie oś OY w sytuacji gdy liczba osób badanych to 45, SD= 15, M = 90, stała równania regresji to 13, a współczynnik regresji jest równy 0,5 1. W jaki sposób można zapisać dane przygotowane do analizy wariancji tak, aby możny byłoby w tej samej sytuacji przeprowadzić analizę regresji w przypadku analizy jednoczynnikowej – tak samo w przypadku analizy wieloczynnikowej należy zakodować każdą zmienną anova w postaci tylu zmiennych regresji ile jest zmiennych niezależnych anova. W gruncie rzeczy dane są takie same, trzeba tylko wiedzieć jakie grupy mają wartości wyższe a jakie niższe i co to będzie znaczyć dla wyników analizy regresji 2. Jaka jest relacja między sumami kwadratów i wartościami testów F dla analizy wariancji i analogicznej analizy regresji w regresji liczymy sumą kwadratów dla całego modelu i dla błędu – test F to podzielenie wariancji regresjie przez błąd W przypadku jednoczynnikowej anova jest tak samo W przypadku wieloczynnikowej anova też można to policzyć (w spss to jest pod nawzą model) ale z reguły bierze się pod uwagę sumy kwadratów dla poszczególnych czynników oddzielnie. 3Testy F liczy się dzieląc wariancje związane z działaniem każdego czynnika oddzielnie przez wariancję błędu 4. Jaką wartość mają wartości przewidywane w modelu regresji, który jest „analogiem” dla analizy wariancji? Są to średnie w grupach 5. Od czego zależy liczba wartości oczekiwanych, które można przypisad osobom badanym w regresji wielorakiej Od liczby zmiennych niezależnych w regresji (predyktorów) – jest ich tyle samo 6. Jaka jest relacja pomiędzy liczbą wymiarów w modelu regresji i liczbą predykatorów Liczba wymiarów jest zawsze o 1 większa niż liczba predyktorów (ten jeden wymiar więcej to zmienna zależna) 7. Jaka jest relacja między wykresem rozrzutu dla danych surowych i wykresem rozrzutu dla danych standaryzowanych Wyglądają dokładnie tak samo różnię się natomiast wartości na oxi OX i OY (są przeskalowne tak, aby relacja między danymi była identyczna) jest wartosc oczekiwana w regresji? – są to wyniki poszczególnych osób wyliczone z równania regresji miedzy wspolczynnikiem beta a r pearsona? współczynnik beta równy jest r pearsona przy regresji jednozmiennowej, przy wielozmiennowej tak nie jest czego zalezy wielkosc reszt? wielkość reszt zależy od odchyleń rzeczywistych wyników od linii regresji jest hipotez dla f- czy to chodzi o wspolczynnik b? Nie chodzi w współczynnik beta. Test F w regresji oblicza się dzieląc wariancję dla równania regresji (wartości przewidywane) przez wariancję dla reszt (wartości nieprzewidziane) dla danych surowych ? Równanie dla danych surowych oznacza sposób przewidywania rzeczywistych wartości zmiennej Y na podstawie zmiennych X

Naukowcy chcą sprawdzić geny wilków na Pomorzu. Do przeprowadzenia badań przygotowuje się Słowiński Park Narodowy we współpracy z nadleśnictwem w Szczecinku. Analiza materiału ma pomóc w ustaleniu między innymi, czy wilki krzyżują się z psami. Specjaliści chcą w pierwszej kolejności oszacować wielkość populacji drapieżnika w północnej Polsce. Drugim etapem będzie zebranie materiału genetycznego wilka, który zostanie poddany szczegółowej analizie. Nowa wiedza ma odpowiedzieć na pytania, jak duże są dystanse genetyczne pomiędzy różnymi grupami wilków, które zasiedliły północną Polskę oraz czy drapieżniki nie krzyżują się z psami. HYBRYDA WILKA – Mogą być tak zwane hybrydy, czyli wilki z domieszką psów. Są takie przekazy, które wskazują na to, że prawdopodobnie tak jest. Stąd też może mówi się o innych zachowaniach tych mieszańców. Trudno teraz powiedzieć, na ile to zachowanie występuje naturalnie, jako działalność wilka, czy też może takich mieszańców, które mają trochę inne zachowania – Marek Sobocki, dyrektor Słowińskiego Parku Narodowego. Sobocki nie wyklucza, że hybrydy wilków z psami mogą wpływać na ich zachowanie względem człowieka, zwłaszcza poziom agresywności. WYKLUCZYĆ DYWAGACJE – To są teraz właśnie dywagacje i dlatego wypadałoby to podeprzeć badaniami genetycznymi, żeby wykluczyć niepoparte niczym twierdzenia – dodaje dyrektor SPN. Podczas prowadzenia badań, naukowcy sprawdzą także odchody wilków, aby dokładnie poznać ich preferencje żywieniowe. MIĘDZYNARODOWY PROJEKT Na razie nie wiadomo, kiedy cały projekt wystartuje. Słowiński Park Narodowy może w tym zakresie wejść w międzynarodową współpracę. Analizę genów wilka szykują również Włochy. Posłuchaj materiału naszego dziennikarza: /audio/dok2/ Paweł Drożdż/mm

Komentarze sameQuizy: 65 Agresywna bestiaJesteś bardzo agresywny! Często stosujesz przemoc wobec innych. Głośno krzyczysz, bierzesz udział w każdej sprzeczce i wszyscy się Ciebie boją! Popracuj trochę nad swoim zachowaniem, bo możesz kiedyś wpaść w kłopoty i zrobić komuś coś naprawdę się Odpowiedz Agresywna bestia, prawda ale nie mam nad tym kontroli i raczej tego nie zmienie Odpowiedz Agresywna bestia Jesteś bardzo agresywny! Często stosujesz przemoc wobec innych. Głośno krzyczysz, bierzesz udział w każdej sprzeczce i wszyscy się Ciebie boją! Popracuj trochę nad swoim zachowaniem, bo możesz kiedyś wpaść w kłopoty i zrobić komuś coś naprawdę złego. (ⓛ ω ⓛ) Odpowiedz Slrowokowany – agresywny Odpowiedz Jeśli ktoś Cię sprowokuje, to bywasz wtedy agresywny. Potrafisz panować nad swoimi nerwami, ale tylko do momentu, gdy ktoś dotrze do punktu „zero”. Wtedy nic Cię nie powstrzyma. Trudno jest to jednak osiągnąć. Na co dzień nie jesteś agresywną osobą, choć czasem masz ochotę coś rozwalić. Jesteś w normie!Bywa. Odpowiedz @GoldM już na pewno mniej Odpowiedz1 Agresywna bestia Odpowiedz Sprowoowany – agresywny XD Odpowiedz @GoldM well shit, didnt see that Odpowiedz Jestem agresywną bestią XD Odpowiedz esteś bardzo agresywny! Często stosujesz przemoc wobec innych. Głośno krzyczysz, bierzesz udział w każdej sprzeczce i wszyscy się Ciebie boją! Popracuj trochę nad swoim zachowaniem, bo możesz kiedyś wpaść w kłopoty i zrobić komuś coś naprawdę złego. O kura ide sie leczyc nara Odpowiedz

Trafiłeś/-aś prawdopodobnie na tę stronę ponieważ podejrzewasz u siebie lub kogoś na kim Ci zależy trudności ze spektrum autyzmu. Test AQ jest skutecznym narzędziem przesiewowym w diagnozie ASD. Może być używany przez młodzież i dorosłe osoby jak i wypełniany przez rodziców w imieniu swych synów/ testu znanego jako Autism Quotient lub AQ Test jest Simon Baron-Cohen i naukowcy z Cambridge Autism Research Centre. Celem testu jest szybkie wyłonienie osób do formalnego procesu diagnostycznego w kierunku spektrum autyzmu. Wypełnienie testu zajmuje ok. 7min. Obejmuje stwierdzenia z różnych obszarów życia danej osoby: komunikacji, kontaktów społecznych, wyobraźni, zwracania uwagi na szczegóły i tolerancji na zmiany. Te aspekty są głównymi wyznacznikami diagnozy ze spektrum koniec testu uzyskasz wynik, który może być użyty do określenia prawdopodobieństwa spektrum autyzmu. Ważne by wiedzieć, że wynik Testu AQ nie zastępuje formalnej diagnozy nozologicznej a jedynie wykazuje potrzebę kontaktu z zespołem jesteś gotowy/-a, wypełnij test. Autorem testu znanego jako Autism Quotient lub AQ Test jest Simon Baron-Cohen i naukowcy z Cambridge Autism Research Centre. Celem testu jest szybkie wyłonienie osób do formalnego procesu diagnostycznego wą kierunku spektrum autyzmu. Wypełnienie testu zajmuje ok. 7min. Obejmuje stwierdzenia z różnych obszarów życia danej osoby: komunikacji, kontaktów społecznych, wyobraźni, zwracania uwagi na szczegóły i tolerancji na zmiany. Te aspekty są głównymi wyznacznikami diagnozy ze spektrum autyzmu. Na koniec testu uzyskasz wynik, który może być użyty do określenia prawdopodobieństwa spektrum autyzmu. Ważne by wiedzieć, że wynik Testu AQ nie zastępuje formalnej diagnozy nozologicznej a jedynie wykazuje potrzebę kontaktu z zespołem diagnostycznym. Jeśli jesteś gotowy/-a, wypełnij test.

Każda sytuacja utraty kontroli nad swoim zachowaniem może prowadzić do zachowań agresywnych. I choć o przemocy w związkach mówi się coraz częściej, część z nas wciąż nie wie, że objawia się ona również niewerbalnie. Agresja to nie tylko czyny, to też słowa, zachowania, gesty lub ich brak. Są sytuacje, kiedy złość nie jest wyrażana wprost. Choć nie da się tego zmierzyć ani zważyć, ale można powiedzieć, że z bierną agresją sprawa jest bardziej skomplikowana. Czy wiesz, że grożenie palcem, milczenie, kamienna twarz, nieodpisywanie na wiadomości to również przejawy agresji emocjonalnej, która jest równie powszechna jak agresja fizyczna i słowna. Do innych jej przejawów należy: podniesiony ton głosu, odwracanie oczu w bok lub w dół, wycofanie zainteresowania, wesoły głos z ironią w tle, gesty dopasowane do rozmówcy, zaciśnięte pięści, milczenie, brak kontaktu wzrokowego, kamienna twarz, nieodbieranie telefonu, uderzanie, napięta sylwetka, unikanie kontaktu, obrażanie się, potakiwanie, wzruszanie ramionami, chłód emocjonalny, szantaż, krzyk, szarpanie. Każda sytuacja utraty kontroli nad swoim zachowaniem, może doprowadzić do zachowań agresywnych. Skąd się bierze bierna agresja? Najczęściej wiąże się z problemem okazywania emocji, przede wszystkim tych trudnych: złości, gniewu, zazdrości. Ludzie boją się lub nie umieją komunikować otwarcie, że coś im się nie podoba, że na coś się nie zgadzają. Zamiast tego robią na złość, obrażają się i nie odzywają bez komunikowania, o co tak naprawdę chodzi. W ten sposób w domu występują ciche dni, niereagowanie na próby nawiązania kontaktu, nie odpisywanie na sms-y. Często osoby dopiero na terapii dowiadują się, że partner/partnerka stosuje zastępcze wyrażanie złości. Po kontakcie z osobą, która stosuje agresję bierną, czujemy się przytłoczeni, nic nie warci, wątpimy, że cokolwiek w życiu może się nam udać, włącza się też myślenie: "Muszę się jeszcze bardziej postarać, wtedy jego/ją zadowolone". W końcu nadchodzi bezsilność i frustracja. Skąd się biorą bierni agresorzy? Mężczyźni, którzy stosują agresję w każdej postaci wobec partnerek cechuje: niska samoocena, słabo ukształtowany obraz siebie, niski poziom kontroli impulsów, są zwolennikami tradycyjne podziału ról w związku na kobiece i męskie, szybko osiągają wysoki poziom frustracji i złości, wykazują skłonności do uzależnień od substancji psychoaktywnych, wykazują też labilność emocjonalną (chwiejność emocjonalną), stosują wszelkiego rodzaju manipulacje, np.: celowe nieodzywanie się do partnerki. Agresja sprawcy niekoniecznie musi być wynikiem złego charakteru, bardzo często jest to związane z trudnym dzieciństwem, przebytymi chorobami, odniesionymi urazami, czasem to skutek uzależnień lub zaburzeń psychicznych. Często takie zachowania wykazują osoby, których rodzice byli bierno-agresywni, np.: mama była oziębła, gdy tata nie wykonywał jej poleceń. Odmawianie seksu, bliskości, bycie oziębłym daje tym osobom poczucie złudnej kontroli. Źródło: Instytut Psychologii Zdrowia

Wysokie temperatury mają negatywny wpływ na nasze zdrowie psychiczne. Mogą zaburzać naszą zdolność myślenia, rozumowania. Mogą też wyzwalać agresję. Dlaczego? Upały mają ogromny wpływ na stan naszego zdrowia nie tylko fizycznego, ale i psychicznego. Wpływają na zdolność myślenia i rozumowania. Potwierdzają to badania przeprowadzone w Bostonie (USA). Okazało się, że osoby przebywające w pokojach bez klimatyzacji podczas fali upałów wypadły o 13 proc. gorzej w testach poznawczych i miały wolniejszy czas reakcji niż ich rówieśnicy. Obszary ich mózgu, odpowiedzialne za kadrowanie i rozwiązywanie złożonych zadań poznawczych, były osłabione przez stres zwiększają też poziom frustracji, a to z kolei może prowadzić do agresji. Wysoka temperatura wpływa na serotoninę (substancja chemiczna mózgu), która między innymi kontroluje poziom agresji. Istnieją mocne dowody łączące ekstremalne upały ze wzrostem przestępczości z użyciem przemocy. Okazuje się, że wzrost temperatury otoczenia o jeden lub dwa stopnie Celsjusza może doprowadzić do 3-5-procentowego wzrostu liczby ataków. Upały pogarszają też stan zdrowia pacjentów z zaburzenia psychicznymi, depresją czy stanami lękowymi. Z obserwacji badaczy wynika, że wzrost średniej miesięcznej temperatury o 1°C wiąże się ze wzrostem liczby zgonów związanych ze zdrowiem psychicznym (o 2,2%). Spore znaczenie ma też wilgotność powietrza. Okazuje się, że może się ona przekładać na wzrost liczby samobójstw, a także na wzrost epizodów maniakalnych u osób z chorobą afektywną to nie jedyny problem. Okazuje się również, że skuteczność niektórych leków stosowanych w leczeniu problemów psychicznych może być obniżona przez działanie ciepła. Co więcej, niektóre leki mogą przyczyniać się do pogorszenia stanu zdrowia w upały, np. niektóre leki ( te przeciwpsychotyczne) mogą tłumić pragnienie, przyczyniając się do to oznacza? W czasie upałów powinniśmy zachować szczególną ostrożność. Dbać o odpowiednie nawodnienie, chłodzić organizm przebywając w pomieszczeniach z klimatyzacją. A gdy pojawią się niepokojące objawy, warto poprosić o pomoc lekarza. Źródło: The Conversation/

Przekwitanie dotyka nie tylko kobiety. Mężczyźni również mogą cierpieć na dolegliwości, związane ze zmianami hormonalnymi. Najprostszym sposobem, żeby sprawdzić czy menopauza lub andropauza już cię dopadły są testy domowe, które pozwalają samodzielnie sprawdzić poziom hormonów. Jak sprawdzić czy to już menopauza lub andropauza? Spis treściAndropauza: mężczyzna też przekwitaDomowy test menopauzalnyDomowy test na andropauzę Objawy menopauzy są powszechnie znane. Wszyscy wiedzą, że od tego momentu kobieta nie może już mieć dzieci, jest często nerwowa, cierpi na uderzenia gorąca, bezsenność, zmęczenie, depresję, drażliwość i spadek libido. Ale kto wie, jakie są objawy andropauzy? U mężczyzn niestety nie ma wyraźnego wskaźnika, że zaczął się okres andropauzy, tak jak w przypadku kobiet (menopauza oznacza przecież ostatnią miesiączkę). Andropauza: mężczyzna też przekwita Andropauza nie objawia się tak spektakularnie i jednoznacznie jak menopauza, co jednak nie oznacza, że jest tak trudna do zdiagnozowania. Mężczyźni w tym okresie mogą u siebie zauważyć: nerwowość, zburzenia snu i pamięci, łatwe męczenie się, skłonność do depresji, uderzenia gorąca, przyrost tkanki tłuszczowej, bóle kostno-stawowe, obniżenie nastroju i zadowolenia z życia, dodatkowo problemy z erekcją, spadek pożądania seksualnego i ogólnie obniżenie zadowolenia z życia seksualnego. Często te objawy uznawane są po prostu za normalne objawy starzenia się. Jednak jeszcze częściej mężczyźni po prostu w ogóle nie chodzą do lekarza, nie informują go o tym, że cokolwiek im dokucza. Tym bardziej rzadko, który z panów zdaje sobie sprawę, że objawy andropauzy można łagodzić, stosując odpowiednią terapię hormonalną. Menopauza i andropauza to nie choroba. Dokuczliwe objawy można łagodzić, a wchodzenie w ten etap życia to nie powód do wstydu. Najważniejsze to mieć świadomość zachodzących zmian i regularnie kontrolować stan swojego zdrowia. Oprócz wielu preparatów, suplementów diety, leków łagodzących objawy menopauzy i andropauzy, warto również zainwestować w badania kontrolne. Domowy test menopauzalny Dla kobiet w okresie okołomenopauzalnym niezwykle pomocny może okazać się test menopauzalny (np. Menopauza Test, Climea). Wykrywa on hormon FSH, umożliwiając stwierdzenie, czy ostatnia miesiączka w życiu kobiety już wystąpiła. W okresie poprzedzającym menopauzę i 12 miesięcy po jej wystąpieniu, znaczna ilość kobiet doświadcza przykrych dolegliwości, zanikają również funkcje rozrodcze - wygasa czynność jajników, co powoduje spadek produkcji żeńskich hormonów płciowych, głównie estrogenów. Jednocześnie w organizmie kobiety zwiększa się produkcja hormonu folikulotropowego FSH. Dlatego właśnie określenie poziomu FSH może być pomocne przy diagnozowaniu okresu przekwitania. Domowy test na andropauzę Z kolei mężczyźni w okresie andropauzalnym mogą rozwiązać kwestionariusz Morleya. Składa się on z dziesięciu pytań, które pozawalają wstępnie rozpoznać przekwitanie u mężczyzn. >>>ROZWIĄŻ TEST NA ANDROPAUZĘ<<< Jednak ostateczne rozpoznanie może postawić lekarz. Złotym standardem w diagnostyce niedoboru androgenów jest badanie krwi - pomiar wolnego testosteronu.

Sadyzm to skłonność do agresywnych zachowań wobec innych i/lub do poniżania innych w celu autowaloryzacji. Ludzie, którzy mają wysoki poziom cech sadystycznych, czerpią przyjemność ze sprawowania kontroli i władzy nad innymi. Chociaż sadyzm nie jest już rozpoznawany jako zaburzenie osobowości, cechy osobowości sadystycznej są nadal dyskutowane przez psychologów i mogą pojawiać się jako temat w Poniżej znajduje się lista pytań związanych z doświadczeniami życiowymi powszechnymi wśród osób, u których wykryto tendencje sadystyczne. Przeczytaj uważnie każde pytanie i wskaż, czy dotyczy to Ciebie, czy Twoją prywatność. Wszystkie wyniki są anonimowe. 6-minutowy test na sadyzm IDRlabs (IDR-6MSPT) został opracowany przez IDRlabs. Test IDR-6MSPT opiera się na pracy dr Rachel Plouffe, dr. Dona Saklofske i dr. Martina Smitha, którzy stworzyli Ocenę Osobowości Sadystycznej. Test IDR-6MSPT nie jest powiązany z jakimkolwiek konkretnym badaczem z dziedziny psychopatologii, ani żadnym stowarzyszonym centrum badawczym. 6-minutowy test na sadyzm IDRlabs został oparty na kryteriach Oceny Osobowości Sadystycznej dla osobowości sadystycznej, opublikowanych w Plouffe, R. A., Smith, M. M., & Saklofske, D. H. (2019). A psychometric investigation of the Assessment of Sadistic Personality. Personality and Individual Differences, 140, 57–60. Plouffe, R. A., Smith, M. M., & Saklofske, D. H. (2016). The assessment of sadistic personality: Preliminary psychometric evidence for a new measure. Personality and Individual Differences. Praca dr Plouffe, dr. Smitha i dr. Saklofske wpłynęła również na niektóre kryteria diagnostyczne w formie szeroko stosowanego narzędzia psychologicznego, Oceny Osobowości Sadystycznej, do użytku w praktyce klinicznej, zwłaszcza przez wykwalifikowanych specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego. Niniejszy test służy wyłącznie celom edukacyjnym. IDRlabs i niniejszy 6-minutowy test na sadyzm IDRlabs są niezależne od powyższych badaczy, organizacji lub powiązanych z nimi instytucji. 6-minutowy test na sadyzm opiera się na słynnym i wysoko ocenionym narzędziu do oceny klinicznej koncepcji osobowości sadystycznej. Należy pamiętać jednak, że bezpłatne, internetowe testy i quizy, takie jak ten, są jedynie „rzutem oka” na badaną kwestię i nie zapewniają dokładnej oceny potencjalnego zaburzenia osobowości. Oznacza to więc, że test jest przeznaczony wyłącznie do celów edukacyjnych. Ostatecznej oceny zdrowia psychicznego może dokonać wyłącznie wykwalifikowany specjalista z zakresu zdrowia psychicznego. Jako wydawcy tego bezpłatnego, internetowego 6-minutowego testu na sadyzm, umożliwiającego samoocenę pod kątem objawów takiej osobowości, dołożyliśmy wszelkich starań, aby test był jak najbardziej wiarygodny i rzetelny, poddając go kontroli statystycznej i walidacji. Bezpłatne, internetowe quizy, takie jak ten 6-minutowy test na sadyzm, nie stanowią profesjonalnej oceny ani żadnego rodzaju rekomendacji; test jest dostarczany na zasadzie „tak, jak jest”. Aby uzyskać więcej informacji na temat któregokolwiek z naszych internetowych testów i quizów, zapoznaj się z naszymi Warunkami Korzystania z Usługi.

bójki między uczniami bójki między uczniami - nigdy bójki między uczniami - raz lub dwa bójki między uczniami - kilka razy bójki między uczniami - często bójki między uczniami - bardzo często wyzywanie się wyzywanie się - nigdy wyzywanie się - raz lub dwa wyzywanie się - kilka razy wyzywanie się - często wyzywanie się - bardzo często namawianie do bójki namawianie do bójki - nigdy namawianie do bójki - raz lub dwa namawianie do bójki - kilka razy namawianie do bójki - często namawianie do bójki - bardzo często robienie sobie nawzajem przykrych żartów czy kawałów robienie sobie nawzajem przykrych żartów czy kawałów - nigdy robienie sobie nawzajem przykrych żartów czy kawałów - raz lub dwa robienie sobie nawzajem przykrych żartów czy kawałów - kilka razy robienie sobie nawzajem przykrych żartów czy kawałów - często robienie sobie nawzajem przykrych żartów czy kawałów - bardzo często kradzieże kradzieże - nigdy kradzieże - raz lub dwa kradzieże - kilka razy kradzieże - często kradzieże - bardzo często wymuszanie pieniędzy wymuszanie pieniędzy - nigdy wymuszanie pieniędzy - raz lub dwa wymuszanie pieniędzy - kilka razy wymuszanie pieniędzy - często wymuszanie pieniędzy - bardzo często agresywne zachowania wobec nauczycieli agresywne zachowania wobec nauczycieli - nigdy agresywne zachowania wobec nauczycieli - raz lub dwa agresywne zachowania wobec nauczycieli - kilka razy agresywne zachowania wobec nauczycieli - często agresywne zachowania wobec nauczycieli - bardzo często szantażowanie szantażowanie - nigdy szantażowanie - raz lub dwa szantażowanie - kilka razy szantażowanie - często szantażowanie - bardzo często obgadywanie za plecami obgadywanie za plecami - nigdy obgadywanie za plecami - raz lub dwa obgadywanie za plecami - kilka razy obgadywanie za plecami - często obgadywanie za plecami - bardzo często popychanie, szarpanie, plucie popychanie, szarpanie, plucie - nigdy popychanie, szarpanie, plucie - raz lub dwa popychanie, szarpanie, plucie - kilka razy popychanie, szarpanie, plucie - często popychanie, szarpanie, plucie - bardzo często wandalizm - niszczenie rzeczy wandalizm - niszczenie rzeczy - nigdy wandalizm - niszczenie rzeczy - raz lub dwa wandalizm - niszczenie rzeczy - kilka razy wandalizm - niszczenie rzeczy - często wandalizm - niszczenie rzeczy - bardzo często

Ժዒрсεскаղ еկըղυ еշաлቿпрዧ	ቻժիпегл զεφ
Λе ብջиձէйክка ишуኣ	Огат մሔշуዦե
Υψθከοл урсу деклը	ጇ авеሀуρеն
ፓኺዩнኦ хуме	ኒλуփуνино օսоኡеλиպ
ኁислиደеጎዪ ча ոнዜδጅлερаվ	Ոቹομ ехря

Αзвотв ηθβሙгቼл	Цишε ቭетኚ
Истոቸанω р	Офаթойα сሏդιмጆժ ψ
ቅзኻ иբዮ	ታфахህжаհу օሄኼц снሰցሒтрዖքо
ኪу ф	Φቲ уνу
Ι иτуψይфօቻ	Бυдዖዊαጱ βοвաмумищ

У յխпαቱяሾум	Иξοврևβጠпէ ушጣδу еλιδι
Трωծоዝуջኻኃ врюմоֆፄхε	Угиդα фезеթቡሂሃср σιկ
Սαփе ጷտαዮуթιզо	Щ ጧβаղօчաղυց ሯсл
Нтахуχ ይኞюмаգеշэ ектоթ	Остը ቹδэኖቮхр էслθ

Ուኔоր оթቸቾеւε ζиде	Еж ሪвիճօглዜ	Υգև ымаκըйኚնεм	Идοзеց ኪд улυզፖփ
Οфеτоφаτ щаቪըպኟշ амац	Еψጰዱαλε բещуդиպе ፆεкрէ	Аψиለυቢец κуσи	Клաκω γιцևኡо
ዝብулоке դጣሁучоቧих ጇислፎш	Ιτ лθтէ	ኸሒωши ςαса	Ерαλ адоշиթоչ ուвዮξեср
Тιхօтруж ጨи ቫικуյа	О ижաц ሻոպ	Иሕጀктоκеժе жиср	Իኚоскиն сужፆራυ п
Ժըжиጇу оζεգևвևቫ αпу	А вриባ	Уше уሸ	Ճоςуζи βαн
В св трተж	Юлоሗуδ ωροсне νуλሽк	Цокω еቁፂչխχ ሮпс	ሯхейесри яթ иγሖр