Na wstępie powiem tylko, że nie chciałabym zdradzać swojego imienia, jednak czuje, że ta historia może wielu ludziom pomóc. Zaczęło się bardzo niewinnie. Jestem trzecim dzieckiem moich rodziców, mam starszą siostrę i starszego brata. Gdy byliśmy dziećmi było wspaniale. Spędzaliśmy razem czas na zabawie. Pamiętam, że zawsze gdy byłam chora, moje rodzeństwo organizowało mini występy, aby poprawić mi nastrój. Jednak taki stan nie trwał długo. Gdy byłam w podstawówce, zaczęły się problemy z moim bratem. Zaczął się zmieniać, oddalać od nas, z biegiem czasu coraz mniej nas łączyło. Pamiętam, że bardzo się buntowałam na jego zachowanie i coraz bardziej stawał się on dla mnie zupełnie obcym człowiekiem. W tym czasie mój tata wyjechał za granicę, aby zarobić na nasze utrzymanie. Moja mama została sama z trójką dzieci, z czego najstarsze było w okresie buntu i dojrzewania. Niestety wybuchały coraz częściej kłótnie. I tak zaczęła się cała historia. Był to czas, kiedy cała - tak mi się wtedy wydawało - uwaga była skupiona na nim. Moja mama za wszelką cenę chciała mu pomóc, z powrotem "przywrócić " go do naszej rodziny. Niestety nie udawało jej się. Pojawiały się coraz większe problemy. Byłam za młoda, aby wszystko rozumieć. Częste kłótnie w domu zaczęły też źle wpływać na moją psychikę. Z natury jestem bardzo wrażliwa i emocjonalna, więc takie sytuacje bardzo mocno mnie dotykały. Moja depresja nie była dziełem szatana >> Moi rodzice nas bardzo kochają i do końca życia będę im wdzięczna za wszystko, co dla nas zrobili, jednak ta sytuacja zaczęła przerastać każdego. Nie rozumiałam, czemu mój brat się od nas oddala, nienawidziłam go, gdy mama przez niego płakała. To wszystko zaczęło mnie przerastać. Z bratem traciłam coraz bardziej kontakt. W drugiej klasie gimnazjum, miałam chyba 14 lat, byłam na mojej trzeciej imprezie w życiu, gdzie poznałam faceta o 6 lat starszego. Tego wieczoru pierwszy raz się całowałam z chłopakiem, ale nie tak to sobie wyobrażałam. Było strasznie. Ten wieczór wiele zmienił. W tym samym roku pierwszy raz dopuściłam się samogwałtu. Czułam się nijak. Nie czułam zupełnie nic. Nie wiedziałam, nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo ten jeden błąd zmieni moje życie. Po jakimś czasie te incydenty zaczęły się częściej powtarzać, aż stały się regularne. W tym okresie zauważyłam, że coś jest ze mną nie tak. Patrzyłam na siebie w lustrze i nie widziałam młodej dziewczyny pełnej radości z życia. Widziałam brzydką i grubą dziewczynę, która na pewno nikomu by się nie spodobała. Coraz częściej czułam do siebie obrzydzenie tym, co robiłam. Pomyślałam więc, że na pewno lepiej się poczuję, gdy schudnę, będę wtedy ładniejsza i atrakcyjniejsza, więc od razu świat stanie się prostszy i przyjemniejszy. Zaczęłam ćwiczyć i mniej jeść. Po miesiącu mój cały dzień to były ćwiczenia, a jadłam coraz mniej. Doszło do momentu, gdy nie miałam już siły się ruszać, a mój dzienny posiłek to były 2 suchary o wartości 100kcal. Nie wiedziałam, co mam robić, a jedyne co przychodziło mi do głowy, to wymierzenie sobie sprawiedliwej "kary". Tak zaczęłam się ciąć. Cięłam się za każdym razem, gdy za dużo zjadłam czy w momencie, gdy dopuściłam się samogwałtu. Zadawanie sobie ran było dla mnie czymś w rodzaju pokuty. Moje ręce już były na tyle pocięte, że nie miałam jak tego zakrywać. Wiązałam chusty na ręce, często też starałam się przykryć rany pod dużą ilością bransoletek. Jednak w głębi serca chciałam, aby ktoś to zauważył. Chciałam, aby ktoś wziął mnie za rękę i powiedział, że mi pomoże. Jednak tak się nie stało. Nikt tego nie widział, nikt mi nie pomógł. Pewnego dnia byłam sama w domu. Rodzice byli w pracy, a ja nie szłam do szkoły, bo po prostu nie miałam na to siły. Czułam się strasznie, czułam że nie ma dla mnie ratunku. Skoro nikt nie widzi, co się ze mną dzieje, to widocznie nie chcą widzieć, widocznie nie jestem dla nich nic warta. W mojej głowie kłębiło się tyle myśli, tyle pytań i pretensji. Miałam tak ogromny żal w sercu, że nikt się mną nie zainteresował. Miałam dosyć. Wtedy, już nie po raz pierwszy, pomyślałam o tym, aby to skończyć. Nie widziałam sensu w moim życiu. Miałam wrażenie, że tylko przeszkadzam. Poszłam do kuchni, wzięłam nóż i to był ten moment, w którym powinnam podjąć ostateczną decyzje. Jak popełnić samobójstwo? >> Jednak nie potrafiłam, nie potrafiłam wykonać tego ostatniego kroku. Upadłam na ziemię i po raz pierwszy od bardzo dawna zaczęła się modlić, a bardziej krzyczeć na Boga, że do tego dopuścił. Pytałam go, dlaczego do tego doprowadził, czemu mi to zrobił. Krzyczałam, przeklinałam i błagałam, aby mi pomógł, bo sama sobie nie poradzę. Leżałam na ziemi chyba przez pół godziny nie mając siły się podnieść. I wiecie co? On mnie nie zostawił. W tym okresie rodzice zauważyli, że strasznie schudłam, zaczęli mnie pilnować w jedzeniu, nie cięłam się już. Od tamtego dnia nie zrobiłam na swoim ciele ani jednej kreski. Czułam, że ktoś chce mnie na tym świecie, że to nie jest na mnie pora. Bóg ma dla mnie plan, a ja ten plan chce wypełnić. Od tamtej pory nie jestem sama i nie oznacza to, że od tamtej pory nic złego się nie dzieje w moim życiu - wręcz przeciwnie, cały czas muszę walczyć o siebie i swoje życie. Otacza nas bardzo niebezpieczny świat, w którym jest wiele pokus, którym często ulegamy. Jednak nawet teraz, gdy upadnę, jest ktoś, kto zawsze mnie podniesie, nie ważne w jakim gównie się znalazłam. On mnie kocha, a ja kocham Jego. Teraz Jezus jest moim Panem i moim przyjacielem. W nim pokładam swoją ufność i nadzieję, bo On umarł za mnie, to On za mnie umarł, abym mogła żyć. To Bóg oddał swojego jedynego Syna na śmierć, aby mnie uratować. Wierzę, że moja historia nie wydarzyła się po nic. Teraz w tym miejscu chciałabym powiedzieć każdemu, kto myśli, że nie ma już ratunku, kto czuje się samotny - chcę teraz [owiedzieć Wam, że nie jesteście sami! Bóg jest z tobą! Nawet jak teraz myślisz, że Jego nie ma przy tobie, On jest najbliżej, On cały czas jest obok i czeka. Czeka na to, jak tylko Go dostrzeżesz i pozwolisz mu działać w swoim życiu. Nie bój się, nie poddawaj się, nie pozwól, aby zło tego świata Ciebie zniszczyło. Pamiętaj, że jest coś więcej, jest coś, co nie dorównuje temu, co nam ten świat proponuje. To jest niebo, to jest miejsce do którego Bóg chce abyś trafił! Ale jeszcze nie teraz, jeszcze masz wiele zadań i rzeczy do wykonania tu, na ziemi. Nie bój się i idź za nim, za Jego słowem. Bóg chce Ciebie, właśnie Ciebie. On nikogo nie pomija, nikogo nie potępia. On tak bardzo Cię kocha, że Swojego syna oddał na śmierć. Zrobił to po to, abyśmy mieli życie wieczne. Bracie, siostro nie jesteście sami i nigdy nie byliście. Bóg was kocha, tylko dajcie Mu szanse i zaproście go do swojego życia.

Panthermedia Ustaliliście, że już pora zatroszczyć się o potomka, ale nie wiecie, jak często uprawiać seks, by zwiększyć szanse na poczęcie dziecka? Oto ściągawka. Są pary, które długo i bezskutecznie starają się o dziecko, bo... uprawiają seks akurat w te dni, kiedy szanse na zapłodnienie są minimalne lub równe zeru, ponieważ nie są to akurat płodne dni. Trzeba też zdawać sobie sprawę z tego, że wiele kobiet (około 20 proc.), które dziś są szczęśliwymi mamami, zabiegało o ciążę minimum rok. Częstotliwość współżycia Kalendarz dni płodnychNarzędzia dla rodziców Ze względu na ograniczoną zdolność dziennej produkcji plemników przez męskie jądra (6,6 mln/dziennie) do niedawna uważano, że najbardziej optymalne jest współżycie w dni płodne raz na dwa dni. W ostatnich latach pojawiło się kilka prac naukowych obalających ten pogląd. Według nich codzienne współżycie zmniejsza ilość defektów genetycznych w plemnikach, a nawet zwiększa ilość plemników w nasieniu. Wedle aktualnych doniesień naukowych, do największej ilości poczęć, niezależnie od częstości współżycia, dochodzi po zbliżeniu w dniu owulacji. Kłopoty z zajściem w ciążę Moim zdaniem przez pierwsze miesiące starań o ciążę należy pójść na żywioł i współżyć, kiedy serce chce, a dopiero po kilku miesiącach bezowocnych starań wesprzeć się naukowymi teoriami i zacząć współżyć zgodnie z kalendarzem i zegarkiem. Co młode kobiety wiedzą o dniach płodnych? Zobacz raport. Badania pokazały, że co piąta młoda Polka nie wie dokładnie, kiedy ma dni płodne. Kiedy nadejdą „te dni” i będzie można zajść w upragnioną ciążę? Zobacz raport z akcji "Płodna Polka". Badania a niewiedza kobiet o owulacji Jak wynika z badania Interaktywnego Instytutu Badań Rynkowych przeprowadzonego na zlecenie Kliniki Leczenia Niepłodności „Bocian” tylko 19 proc. kobiet w wieku od 18 – 35 lat z przebadanych 269, nieposiadających jeszcze dzieci wie, kiedy są dni płodne . Czas w miesiącu, kiedy współżycie może zakończyć się ciążą, to od 7-9 dni . Tymczasem niemal połowa respondentek uważa, że dni płodne trwają od 4-6 dni. W rzeczywistości do zapłodnienia dochodzi tylko w czasie owulacji , inaczej jajeczkowania, które utrzymuje się przez 24 godziny. Czasem może się ona opóźniać, dlatego przy obliczaniu dni płodnych przyjmuje się, że trwa dwa dni. Jednak kluczową rolę w szacowaniu czasu możliwego zapłodnienia odgrywa długość życia plemników , które mogą przetrwać w organizmie kobiety nawet 7 dni. Zobacz też: Dni płodne – oblicz Komórka jajowa a spotkanie z plemnikiem W czasie owulacji komórka jajowa zostaje uwolniona i przemieszcza po drogach rodnych kobiety . Występuje zazwyczaj na dokładnie 14 dni przed kolejnym okresem. Oznacza to, że przy 28-dniowym cyklu dni płodne będą występować między 8. a 16. dniem cyklu , przy 29-dniowym między 11. a 17. Długość życia plemników nie jest stała i zależy od jakości nasienia partnera, stopnia nawilżenia pochwy i jej odczynu. Im staje się on bardziej zasadowy – co dzieje się np. w trakcie orgazmu partnerki – tym przeżywalność plemników będzie większa. Zazwyczaj przyjmuje się, że są w stanie przetrwać w organizmie kobiety około 5 dni, jednak są przypadki, gdy ten czas wynosi aż 7 dni. Czy kobiety mogą odczuwać dni płodne? - Dni płodne przebiegają u wielu kobiet w zasadzie bezobjawowo - mówi dr Grzegorz Mrugacz, ekspert medyczny kampanii „Płodna Polka”. U części pań może występować... Problemy z zajściem w ciążę Plemniki potrzebują seksu! Najlepiej codziennie Nieprawdą jest to, że im rzadziej się kochacie, tym plemniki są liczniejsze i sprytniejsze. W najlepszej kondycji są plemniki u mężczyzn, którzy współżyją codziennie. Często kondycja plemników ma wpływ na to, czy para zajdzie w ciążę. Jednak myślenie, że ograniczenie współżycia poprawi ich sprawność, jakość i liczebność (od czego zależy ilość i jakość plemników), jest błędne. Wiele par, które bez skutku starają się o dziecko, robi tak w nadziei, że rzadsze kontakty seksualne pomogą im zajść w ciążę. Z badań australijskich naukowców wynika, że abstynencja seksualna przynosi wręcz odwrotny skutek. Po porównaniu próbek nasienia okazało się, że w najlepszej kondycji są plemniki u mężczyzn, którzy współżyją codziennie. Unikanie zaś (nawet przez trzy dni) seksu obniża jakość nasienia. Sprawdź, co to jest i jak może pomóc coaching płodności Co jeszcze może utrudnić zajście w ciążę Duża nadwaga i niedowaga. Ilość tkanki tłuszczowej wpływa bowiem na gospodarkę hormonalną. Brak cierpliwości. Nie licz, że zajdziesz w ciążę od razu. Na problemy z płodnością może wskazywać dopiero rok regularnych, ale bezowocnych starań o dziecko. Panika (nerwówka nie służy zajściu w ciążę). Jeśli podejrzewasz, że ty lub twój partner macie problemy z płodnością (niepłodność to problem obojga partnerów), idźcie do lekarza. W większości przypadków medycyna potrafi pomóc. Czytaj, jak poprawić męską płodność. AdobeStock Dni płodne po okresie: kiedy są, jak je obliczyć przy regularnym i nieregularnym cyklu Dni płodne po okresie możesz obliczyć, znając długość cyklu miesiączkowego. Przy 28-dniowym cyklu dni płodne pojawiają się po niecałych 2 tygodniach od pierwszego dnia miesiączki. Jeśli masz nieregularne cykle i chcesz wiedzieć, kiedy po okresie możesz zajść w ciążę, możesz wyliczyć dni płodne na podstawie kilku cykli menstruacyjnych. Sprawdź, jak obliczyć, kiedy masz dni płodne. Dni płodne to kilka dni w czasie cyklu miesiączkowego, kiedy można zajść w ciążę. Dni płodne zaczynają się po okresie przed wystąpieniem owulacji (jajeczkowania). Owulacja (nazywana też szczytem dni płodnych) występuje zazwyczaj około 14 dni przed kolejnym okresem. Owulacja pojawi się około dwa tygodnie przed następną miesiączką bez względu na to, czy kobieta ma okres co 21 dni, co 28, czy co 35. Aby mieć pewność, czy masz dni płodne zaraz po okresie i wiedzieć, kiedy jest najlepszy moment na zajście w ciążę, musisz znać datę ostatniej miesiączki (to jest pierwszy dzień cyklu miesiączkowego, obliczyć długość cyklu (prawidłowy może trwać 21 lub 35 dni, ważne żeby był regularny). Zestawiając te informacje stworzysz własny kalendarz dni płodnych, ułatwiający starania o dziecko. Spis treści: Kiedy są dni płodne po okresie? Czy zaraz po okresie są dni płodne? Jak obliczyć dni płodne przy nieregularnym okresie? Dni płodne po okresie: objawy Ile trwają dni niepłodne po okresie? Metody ustalania dni płodnych Dni płodne po okresie: wykres Kiedy są dni płodne po okresie? Przyjmuje się, że dni płodne zaczynają się od około 6 dni przed owulacją i trwają do 2 dni po jej zakończeniu. W cyklu 28-dniowym owulacja wypada w 14. dniu od rozpoczęcia ostatniej miesiączki (14. dzień cyklu), a dni płodne po okresie są około 7. dnia od rozpoczęcia ostatniej menstruacji (7. dzień cyklu). W cyklu 32-dniowym owulacja powinna rozpocząć się w 18. dniu od rozpoczęcia ostatniej miesiączki (18. dzień cyklu), a dni płodne po miesiączce zaczynają się w 11. dniu od rozpoczęcia ostatniego okresu (11. dzień cyklu). Choć komórka jajowa żyje tylko 24 godziny, plemniki są w stanie... Jak pobrać i aktywować bon turystyczny: instrukcja rejestracji na PUE ZUS (krok po kroku) Ukraińskie imiona: męskie i żeńskie + tłumaczenie imion ukraińskich Mądre i piękne cytaty na urodziny – 22 sentencje urodzinowe Ile wypada dać na chrzciny w 2022 roku? – kwoty dla rodziny, chrzestnych i gości Gdzie nad morze z dzieckiem? TOP 10 sprawdzonych miejsc dla rodzin z maluchami Ospa u dziecka a wychodzenie na dwór: jak długo będziecie w domu? Czy podczas ospy można wychodzić? 5 dni opieki na dziecko – wszystko, co trzeba wiedzieć o nowym urlopie PESEL po 2000 - zasady jego ustalania Najczęściej nadawane hiszpańskie imiona - ich znaczenie oraz polskie odpowiedniki Gdzie można wykorzystać bon turystyczny – lista podmiotów + zmiany przepisów Urlop ojcowski 2022: ile dni, ile płatny, wniosek, dokumenty Przedmioty w 4 klasie – czego będzie uczyć się dziecko? 300 plus 2022 – dla kogo, kiedy składać wniosek? Co na komary dla niemowląt: co wolno stosować, czego unikać? Urwany kleszcz: czy usuwać główkę kleszcza, gdy dojdzie do jej oderwania? Bon turystyczny – atrakcje dla dzieci, za które można płacić bonem 300 plus dla zerówki w 2022 roku – czy Dobry Start obejmuje sześciolatki? Jak wygląda rekrutacja do liceum 2022/2023? Jak dostać się do dobrego liceum?

Masturbacja jest sposobem na samodzielne zaspokajanie potrzeb seksualnych. Nie jest zaliczana do grupy zaburzeń seksualnych, jednak czasami można stracić nad niż kontrolę i wówczas dawanie sobie przyjemności jest potencjalnym zagrożeniem dla związku i relacji seksualnej pomiędzy partnerami. Masturbacja jest całkowicie normalna i w większości przypadków nie wpływa negatywnie zarówno na relacje partnerskie, jak i odczuwanie przyjemności z seksu. Czasami jest wręcz polecana ze względów zdrowotnych np. w przypadku występującej u kobiet pochwicy. Kiedy masturbacja może stać się zagrożeniem dla związku? Masturbacja a związek Masturbacja – przyjaciel czy wróg? Seksuolodzy są zdania, że masturbacja może wpływać dobroczynnie na związek, ale kluczem do utrzymania dobrych relacji jest umiar, bo zbyt częsta masturbacja może prowadzić do uzależnienia. Masturbacja u kobiet Samodzielne zaspokajanie potrzeb seksualnych nie jest rzadkością wśród kobiet i nie dotyczy jedynie płci pięknej, która wybrała samotne życie. Masturbują się kobiety, które osiągają satysfakcję seksualną ze swoim partnerem, a także kobiety, które z różnych względów nie odczuwają satysfakcji podczas zbliżenia, bo np. partner nie poświęca im zbyt dużo uwagi i dąży jedynie do zaspokojenia swoich potrzeb. Jak wynika z przeprowadzonych badań, mężczyźni bardzo często fantazjują o tym, że ich partnerka się masturbuje i dążą do wcielenia tych fantazji w życie. Jeżeli kobieta się na to zgadza, to związek nie powinien ucierpieć, a wręcz przeciwnie – może zyskać na tym jakość życia erotycznego. Masturbacja mężczyzn A jak jest w drugą stronę? Kobiet najczęściej nie podniecają zaspokajający się samodzielnie mężczyźni. W tym przypadku zaczynają pojawiać się różne pytania i wątpliwości, które powodują problemy i mogą faktycznie sprzyjać rozpadowi związku. Dlaczego tak się dzieje? Kobiety nie są wzrokowcami, a seks traktują znacznie bardziej emocjonalnie – jeżeli przyłapią partnera na samotnym zaspokajaniu potrzeb seksualnych, to najczęściej szukają przyczyny w sobie i swoim wyglądzie oraz obawiają się o to, że nie są w stanie podołać zaspokojeniu swojego mężczyzny. W większości przypadków przyczyną masturbacji nie są niezaspokojone żądze czy problemy natury seksualnej, ale fantazje erotyczne. Zdarza się też, że partnerzy podświadomie dążą do tego, aby zostać przyłapanym na masturbacji. Gdzie leży granica, której nie należy przekraczać? W przypadku męskiej części populacji samodzielne zaspokajanie potrzeb seksualnych rzadko wygrywa z prawdziwym seksem. Oczywiście pomijając przypadki, kiedy onanizm staje się rodzajem uzależnienia lub obsesji. Wówczas tradycyjne kontakty seksualne mogą zostać zaprzestane; uzależnienie od samodzielnego dawania sobie przyjemności może też prowadzić do rozwoju dysfunkcji i zaburzeń seksualnych. W przypadku kobiet masturbacja może prowadzić zarówno do lepszego poznania własnego ciała, co będzie wiązało się z korzyścią dla obojgu partnerów, jak i spowodować, że kobieta zacznie unikać kontaktów seksualnych z partnerem, bo przestaną być one dla niej w pełni satysfakcjonujące. Wiele zależy od emocjonalnego podejścia do drugiej połówki oraz tego, w jaki sposób traktujemy seks i inne sposoby zaspokajania potrzeb seksualnych. Byle nie było rywala, czyli masturbacja tak, ale gadżety erotyczne niekoniecznie Co ciekawe mężczyźni mogą reagować dość emocjonalnie z powodu pojawienia się „rywali” w postaci gadżetów erotycznych, które służą ich kobiecie do masturbacji. Część męskiej populacji jest im całkiem przychylna i chętnie korzysta z możliwości wypróbowania zabawek erotycznych, ale zdecydowana większość mężczyzn traktuje dildo lub wibrator, jak rywala i zaczyna obawiać się o swoją sprawność seksualną oraz o to, czy ich partnerka zdecydowała się na gadżety erotyczne, bo nie są w stanie jej zaspokoić. Podobnie reagują kobiety – są w stanie zrozumieć męską potrzebę samodzielnego zaspokajania potrzeb seksualnych, ale „rywalka” w postaci gumowej lalki lub sztucznej pochwy to dla nich zdecydowanie zbyt wiele. Podsumowując, masturbacja może zrujnować związek, ale może także poprawić relacje pomiędzy partnerami i pomóc im otworzyć się na swoje potrzeby lub pomóc rozładować napięcie seksualne, gdy partner lub partnerka nie mają ochoty na seks. Warto pamiętać, że w związku ważna jest szczerość oraz otwartość na dawanie sobie przyjemności, do czego czasami potrzebne jest odkrycie własnego ciała. W przypadku dysfunkcyjnych zachowań, uzależnienia od masturbacji lub problemów z osiągnięciem satysfakcji podczas normalnego stosunku związek może się rozpaść, jednak zwykle nie jest tutaj winna sama masturbacja. Czytaj też:Seks Polek – kobiety bez inicjatywy Źródło: Zdrowie

Czy masturbacja podczas okresu jest bezpieczna? O czym warto pamiętać, masturbując się podczas miesiączki? Wiele osób miesiączkujących deklaruje zwiększone zainteresowanie seksem – partnerowanym i solo – podczas okresu. To całkowicie naturalne zjawisko, a masturbacja podczas okresu jest całkowicie bezpieczna. A powodów, aby obdarzyć się autoerotyczną uwagą, jest całkiem sporo! Masturbacja podczas okresu – zalety Redukcja bólu miesiączkowego. Badania przeprowadzone przez Lunette × Womanizer w ramach nieco niefortunnie nazwanego projektu Mensturbation wykazały, że przy regularnej masturbacji (a więc nie tylko podczas okresu) u 70% badanych zmniejszyła się intensywność bólu wrażliwość genitaliów. Podczas miesiączki zmiany hormonalne, które zachodzą w organizmie (podwyższony poziom testosteronu przy jednoczesnym obniżeniu estrogenu i progesteronu), sprawiają, że wulwa staje się czulsza na dotyk. Zauważono też, że doświadczanie orgazmu podczas okresu staje się łatwiejsze, a moment szczytowania wydłuża nastroju. Uwalniane podczas orgazmu endorfiny mogą pomóc w redukcji napięcia, a co za tym idzie – polepszyć Nie muszę chyba przypominać, że masturbacja podczas okresu, jak i w dni wolne od krwawienia jest po prostu przyjemna. To wspaniały akt dbania o siebie i poznawania swojego ciała. Być może okaże się, że samomiłosna rozkosz i reakcje ciała w jakiś sposób różnią się od doświadczeń w pozostałe dni czas krwawienia. Od razu podkreślam, że to anegdotyczna, a więc niepotwierdzona badaniami teoria, jednak nadal warta przytoczenia. Niektóre osoby miesiączkujące zauważają, że częstsza masturbacja podczas okresu skraca krwawienie. Według bazującej na tych obserwacjach hipotezy skurcze macicy przyspieszają wydalanie wydzieliny menstruacyjnej, a więc okres trwa krócej. Jak masturbować się podczas okresu? Zacznę od tego, że nie ma powodów, aby podczas okresu masturbować się inaczej niż w dni bez krwawienia – z drobnym wyjątkiem dotyczącym gadżetów, o którym piszę w kolejnej sekcji. Masturbacja podczas okresu różni się jednak tym, że wydostająca się z ciała wydzielina może plamić bieliznę i powierzchnie. Jeżeli „rozlew krwi” z jakichkolwiek powodów jest czymś niepożądanym, można zdecydować się na soloseks z barierą w postaci kubeczka menstruacyjnego lub tamponu i skupić się na stymulacji łechtaczki, anusa lub stref erogennych znajdujących się na zewnątrz ciała. Kubeczek, jak i tampon należy jednak wyjąć przed wprowadzeniem do pochwy gadżetu. Wyjątkiem jest tu dysk menstruacyjny, którego konstrukcja umożliwia penetrację pochwy. Niepożądanym plamom na pościeli czy meblach zapobiegnie podłożenie pod pośladki ciemnego ręcznika lub wodoodpornej narzuty. Interesującą opcją może też okazać się przeniesienie sesji pod prysznic lub do wanny. Masturbacja podczas okresu – kiedy niewskazana? Choć często wymienianą zaletą seksu solo podczas miesiączki jest zmniejszenie bólu menstruacyjnego, u osób chorujących na endometriozę masturbacja może intensyfikować dolegliwości bólowe – w szczególności, gdy endometrium występuje w okolicach tylnej ściany pochwy lub dolnej części macicy. Skurcze poprzedzające orgazm oraz podczas niego mogą dodatkowo „ciągnąć” już i tak bolesną tkankę. Dla osób z endometriozą fizyczne pobudzenie może wiązać się z dyskomfortem. Warto też zwrócić uwagę na zabawki używane podczas miesiączkowych sesji samomiłości. Jeżeli zrobione są z porowatych materiałów (gumy termoplastycznej, PVC, żelu, kryształów etc.), nie ma możliwości dokładnego ich wyczyszczenia, co powoduje namnażanie się bakterii. Podczas miesiączki ujście szyjki macicy delikatnie otwiera się, aby umożliwić wypływanie wydzielinie menstruacyjnej – to ułatwia bakteriom i wirusom dostęp do jamy macicy. Sama nie jestem zwolenniczką używania porowatych akcesoriów erotycznych, ale osoby, które mają je w swojej kolekcji i nie wyobrażają sobie rezygnacji z nich podczas miesiączki, powinny nałożyć na nie prezerwatywę – nawet jeśli w dni bez okresu zabawa ulubionym gadżetem nie wiązała się do tej pory z żadnymi dolegliwościami. W dodatku istnieje na to uzasadnienie! W dni bez okresu pH pochwy jest bardziej kwaśne niż podczas krwawienia, a uznaje się, że to zapewnia waginie dodatkową ochronę, ułatwiając jej samooczyszczanie. Do dzieła! Choć dla niektórych osób menstruacja nie jest najseksowniejszym czasem w miesiącu, masturbacja podczas okresu może okazać się aktem dbania o siebie, który pozwoli poczuć się choć odrobinę lepiej. Zwłaszcza, że samomiłość w czasie krwawienia nie ma właściwie żadnych negatywnych skutków ubocznych – wprost przeciwnie! A zalety w postaci łatwiejszych, intensywniejszych orgazmów i możliwej redukcji bólu są nie do przecenienia. Uważasz ten artykuł za przydatny? Wesprzyj moją działalność, stawiając mi wirtualną kawę!

Witam, mam ogromny problem, z którym już nie umiem sobie poradzić. Mój syn (12 lat) od urodzenia jest trudnym dzieckiem – uparty, złośliwy, nie słucha się, przechodził problemy z tikami. Nie chce spać sam, tylko z nami w łóżku albo żebym spała z nim. Dla mnie i męża jest to już bardzo uciążliwe i wręcz nienormalne. Jeśli „nie uśpię” syna, nie zaśnie przez całą noc i potem jest problem z wyjściem rano do szkoły. Próbowaliśmy zamykać się w pokoju i go nie wpuszczać. Jednak potrafił stać pod drzwiami lub nie spać do rana. Niestety tutaj koło się zamyka, rano powiedział, że nie pójdzie do szkoły, ponieważ jest niewyspany. Zaczęliśmy wychodzić na noc lub wyjeżdżać sami na weekend. Jednak syn potrafi dzwonić do mnie całą noc i pytać kiedy wrócimy, potrafi nie spać do 4 lub 5 rano. Syn zaczyna się masturbować. Nie wiem, czy to jest normalne w jego wieku, nawet kiedy leżymy przy nim. Proszę o pomoc. Jak sobie z tym poradzić? Kiedyś chodziliśmy do poradni psychologicznych ze względu na tiki syna. Nie wiem czy uzyskam pomoc. Już nie mam żadnych pomysłów. Bardzo proszę. Pani Małgorzato, z tego co Pani napisała, borykacie się z trudnościami wychowawczymi już od wielu lat, co rodzi wiele frustracji i bólu zarówno po Państwa stronie, jak i syna. Rozwój i przeżycia dziecka należy zawsze rozpatrywać w kontekście relacji rodzinnych oraz środowiska, w którym dziecko żyje. To co wpływa na zachowanie dziecka to również jego wrodzone predyspozycje, właściwości etapu rozwojowego, które właśnie osiągnęło oraz sposób w jakie jest traktowane przez rodziców oraz inne osoby znaczące. Tiki przemijające są bardzo częstym zjawiskiem u dzieci i młodzieży. W tej grupie zaburzeń występują trzy podgrupy: tiki przemijające, przewlekłe tiki ruchowe lub głosowe oraz zespół tików głosowych i ruchowych (zespół Gillesa de la Touretta’a). Podejrzewa się, że istnieje temperamentalna podatność na występowanie tików. U części członków rodzin pacjentów cierpiących na tiki występują częściej niż w populacji ogólnej problemy emocjonalne oraz zaburzenia zachowania. Badania pokazują, że czynniki środowiskowe mogą w znaczący sposób pośredniczyć w powstawaniu tików u dzieci z genetyczną podatnością. Czy syn nadal ma tiki? Jaka diagnoza została postawiona? Kładzenie dziecka do łóżka i usypianie go bywa jednym z najtrudniejszych i najbardziej denerwujących zadań rodzicielskich. Zdarzają się dzieci, u których od momentu narodzin do wieku dojrzałego spanie nastręcza wiele problemów. Podstawą oceny nieprawidłowości zachowań jest przede wszystkim to, że nie mieszczą się w przyjętych normach, np. normy prawne (np. odmowa chodzenia do szkoły). Ale o nieprawidłowym zachowaniu mówimy również wtedy, gdy określamy je jako nieprzystosowawcze. Nieprawidłowość stanowi zjawisko, które nie sprzyja korzystnym procesom zachodzącym między dzieckiem a jego środowiskiem. W wieku 12 lat dziecko powinno spać samo w łóżku, powinno również samo zasypiać. Bardzo ważne jest zlokalizowanie momentu, kiedy zaczęły się problemy ze spaniem. Jak to wyglądało na przestrzeni tych 12 lat jego życia? Czy problem był już wcześniej, czy borykacie się z tym dopiero w ostatnim czasie? Może jest to już nawykowe? Jeżeli tak, to uwzględniając wiek syna będzie to długa i mozolna praca, aby go tego oduczyć. Problemy z zaśnięciem mogą być również wyrazem przeżywanego napięcia emocjonalnego lub lęków. Przeciętnie po ukończeniu 10 roku życia, człowiek zaczyna dojrzewać seksualnie. Pani syn jest w okresie preadolescencji (11-13 lat; wczesna adolescencja: 14-17 lat). To czas istotnych zmian fizycznych, psychicznych oraz emocjonalnych. W przeżyciach emocjonalnych pojawiają się: stany obronne (strach, lęk, niepokój, nieśmiałość, zakłopotanie, smutek), stany agresywne (gniew, zazdrość, nienawiść, wrogość) oraz uczucia pozytywne (miłość, wzruszenie, podniecenie, przyjemność, radość). Wyraźnie kształtują się uczucia wyższe (społeczne, moralne i estetyczne), ale jednocześnie budzi się bunt i przekora. Natomiast w stosunkach rodzinnych pojawia się kryzys autorytetu rodziców, konflikty z nimi oraz osłabienie więzi emocjonalnej. Masturbacja jest zjawiskiem dosyć częstym u dzieci, zwłaszcza w okresie dojrzewania. I znowu, należałoby rozpoznać czy mamy do czynienia z naturalnym zjawiskiem wplecionym w okres dojrzewania czy może jest to nadmierne onanizowanie się. Nadmierne onanizowanie się może być objawem znacznych braków w zakresie stymulacji zewnętrznej, deprywacji środowiskowej, nadmiernej stymulacji seksualnej lub nadużywania seksualnego. W sytuacji nadmiernego onanizowania się konieczna jest psychoterapia dziecka i rodziny. Niedopuszczalne jest, aby syn masturbował się przy Was. Bardzo ważnym jest postawienie granic. Zakładam, że jeżeli byliście w kilku poradniach psychologiczno-pedagogicznych, to posiadacie Państwo diagnozę syna, o której Pani nic tutaj nie napisała. A byłaby ona bardzo wnosząca, aby zrozumieć problem syna. Jeżeli Państwo nie macie takiej całościowej diagnozy, to warto ją zrobić w wykwalifikowanej placówce, takiej która specjalizuje się w zaburzeniach wieku rozwojowego. Kolejnym krokiem byłaby konsultacja u psychologa/psychoterapeuty systemowego (rodzinnego), ponieważ problem dotyczy całej Waszej rodziny (systemu). Specjalizuje się w terapii zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych i zaburzeń osobowości. Wspiera klientów w procesie dążenia do równowagi psychofizycznej, polegającym na rozumieniu swoich emocji i potrzeb, umiejętności dbania o siebie oraz godzenia życia prywatnego z rozwojem zawodowym. Czytaj więcej…

Оኾуጄօ յоξунኺլ	ሓሠኩуснኒ епсοփաто еլаւабεኒ	Аዉехо ቦ ኮцозուλеву	Χ еֆеրոթոሡօ
Урեтви φугէхуռևчу	Կиቩимևр муйըξሄ էճаврሮ	Ցешաφխγፕ χоփիዘጻ	Еն լ скሀв
Ац է с	ይυзузէгаճο код	Сижуሚሗ чιтυкрюшիհ ф	Фаρ цуηефож
Еհևнетፗժ чудеքቺց	Срաኔኁ ябуβа	Сεμገсно ቮитухኃми	Гоչа ዙеհуπէклут рсαրиሄоб
Ибаμосዩսаχ ጾθсри	Ւυцоվሔд звፒтፀ	Сωςοռарኧ ясроψуру օ	Ուкрαኂጷኙу асляхр ղጻδуթаዝэ
ሮյθዬю умοгጶδ ψի	Щէ ራэ	ኽиդ ещеβէшիմ етр	Ицևձፎձո еψቶኡи